Just for Laugh

တကယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မွု

အဂၤလိပ္တစ္ေယာက္၊ ၿပင္သစ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ ရုရွလူမ်ဳိးတစ္ေယာက္ တို႔သည္ ေပ်ာ္ရႊင္မွုဆိုသည္ကို ေၿပာဆိုေဆြးေႏြးေနၾကသည္။
ပထမဦးဆံုး အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးက ေပ်ာ္ရႊင္မွုဆိုသည္ကို သူ႔အၿမင္အား တင္ၿပသည္။
‘တစ္ေနကုန္အလုပ္ပင္ပန္းၿပီး ၿပန္လာတဲ့ အခါ အိမ္ခန္းထဲက မီးလင္းဖိုေဘးမွာ ေၿခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်လိုက္ရတာ တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ ’
ထိုအခါ ၿပင္သစ္လူမ်ဳိးက
‘ခင္ဗ်ားတို႔ အဂၤလိပ္ေတြ ေၿပာသလို မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္မွုဆိုတာ ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ခရီးသြားရင္း သိပ္ကိုေခ်ာတဲ့ လွပတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ၿပီး သူက ခင္ဗ်ားကို လမ္းတေလွ်ာက္လံုး စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးေအာင္လုပ္ေပးမယ္ဗ်ာ၊ ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔လမ္းခြဲၾကတဲ့ အခါ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ လမ္းခြဲလိုက္ၾကတယ္ဗ်ာ၊ အဲဒါမွ တကယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္မွုဗ်’
ထို႔ေနာက္ ရုရွားလူမ်ဳိးက သူ၏ ေပ်ာ္ရႊင္မွုကို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္လိုက္ေလသည္။
‘တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္မွုဆိုတာ ဒီလိုဗ်၊ ခင္ဗ်ား အိပ္ေကာင္းေနတုန္း အခ်ိန္ မနက္ေလးနာရီေလာက္မွာ လွ်ဳိ ႔၀ွက္ရဲေတြက အခန္းတံခါးကို လာေခါက္ၿပီး ဘိုင္တင္ႏုိဗစ္၊ ခင္ဗ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ဖမ္းလိုက္ၿပီလို႔ ေၿပာတဲ့အခါ ခင္ဗ်ားက ၀မ္းနည္းပါတယ္၊ ဘိုင္တင္ႏုိဗစ္ ဆိုတာ ဟိုဘက္ အခန္းကပါလို႔ ေၿပာလိုက္ရတာမွ တကယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မွုဗ်’

..........................xxxxxxxxxxx...............................
ငါလည္း ေရတပ္ကပဲ

့့့့
ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္တို႔သည္ ေရတပ္မွ ထြက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ တကၠသိုလ္တစ္ခုတြင္ တက္ေရာက္ပညာသင္ၾကားလ်က္ရွိသည္။ သို႔ႏွင့္ စာေမးပြဲေၿဖဆိုသည့္ အခ်ိန္ ေရာက္ရွိလာရာ ေရတပ္ မေတာ္ တြင္ အမွုထမ္းခဲ့စဥ္က ေလ့လာခဲ့ရေသာ အခ်က္ၿပဆက္သြယ္ေရးနည္းၿဖင့္ စာေမးပြဲ ေၿဖဆိုရာ၌ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မေၿဖႏုိင္ေသာ ေမးခြန္းနံပါတ္ကို ခဲ့တံႏွင့္ေခါက္၍ ေမးကာ တစ္ေယာက္က ခဲတံႏွင့္ ေခါက္၍ အေၿဖကိုေၿပာၿပသည္။ ဤနည္းၿဖင့္ စာေမးပြဲေၿဖေနၾကရာ အခ်ိန္ကုန္ခါနီး၌ စာေမးပြဲ အခန္းေစာင့္ ဆရာက သူ႔ခဲတံႏွင့္ စားပြဲကို ေခါက္၍ ေၿပာလိုက္သည္မွာ
‘ငါလဲ ေရတပ္ကထြက္လာတဲ့လူပဲ၊ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ စလံုး စာေမးပြဲက်ၿပီသာ မွတ္ေပေတာ့’ ဟူသတည္း။

..........................xxxxxxxxxxx...............................

သူတို႔ဥာဏ္ရည္မ်ား
အဲဘတ္စ္အိုင္းစတိုင္း သည္ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ေရာက္ရွိ သြားေလရာ အၿခားလူေလး ေယာက္နဲ႔အတူ ေနရန္ အခန္း တခန္းရ ရွိေလသည္။ သို႔ႏွင့္ ထိုလူ ၄ ေယာက္ကို အိုင္စတိုင္းက သူ႕ကိုသူမိတ္ ဆက္ေလ သည္။
ထိုအခါ ပထမလူက ေၿပာေလ သည္။
“ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ဥာဏ္ရည္ တစ္ရာ့ရွစ္ဆယ္ ေလာက္ ရွိပါတယ္”
“ဟာ ေကာင္းတာေပါ့၊ ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ကြင္တန္ ရူပေဗဒ သေဘာတရားေတြ ေဆြးေႏြး လို႔ရတာေပါ့”
“ကြ်န္ေတာ္ က ဥာဏ္ရည္ တစ္ရာ့ငါးဆယ္ ကိုးေတာ့ ရွိပါတယ္”
“ဟုတ္လား၊ ဒီလိုဆို ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ဆံုး သခ်ာၤ အယူအဆ ေတြ ေဆြးေႏြးၾက မယ္”
တတိယ လူကလဲ ေၿပာၿပသည္။
“ ကြ်န္ေတာ္ ကေတာ့ ဥာဏ္ရည္ တစ္ရာ႔သံုးဆယ္ ႏွစ္ပဲ ရွိတယ္”
“ ေကာင္းပါတယ္၊ အႏုပညာ သေဘာတရားေတြ ခင္းဗ်ား နဲ႔ ေၿပာ ဆိုႏုိင္ တာေပါ့”
ထိုအုပ္စုထဲမွ ေနာက္ဆံုးလူ ကေၿပာေလ သည္။
“ ခင္းဗ်ားနဲ႔ ေတြ႔ရတာ ဂုဏ္ယူပါတယ္ဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္ ကေတာ့ ဥာဏ္ရည္ ရွစ္ဆယ့္ငါး ပဲရွိတယ္ဗ်”
“သိပ္ဟုတ္ၿပီ ဗ်ဳိ ႔” ဆိုကာ အိုင္စတိုင္းက ထိုလူအား လက္ဆြဲ ႏွုတ္ဆက္ လိုက္ၿပီး ေၿပာေလသည္။
“ကြ်န္ေတာ္ ကိုေၿပာၿပ စမ္းပါ၊ ဘဏ္အတိုးႏွုန္းေတြ ဘယ္မွာ ပိုရသလဲ ဆိုတာကို။”

..........................xxxxxxxxxxx...............................

ိိိိိ ကံေကာင္းတဲ့ နံပါတ္ ၅

ဖရန္႔ဆိုသူက နံပါတ္ ၅ သည္ သူ႔အတြက္ ကံေကာင္း သည့္ ဂဏာန္းဟု ယံုၾကည္ထားေလသည္။ ေမလ ၅ ရက္ေန႔ တြင္ သူ႔ကို ေမြးၿပီး သားသမီး မ်ားမွာ လဲ ၅ ေယာက္ ရွိသည္။ သူ႔၏ ေနရပ္လိပ္စာ မွာလဲ ၅၅ လမ္း၊ အေရွ ႔ပိုင္း၊ အိမ္နံပါတ္ ၅၅၅ ၿဖစ္ေလသည္။ သူ၏ ၅၅ ႏွစ္ေၿမာက္ ေမြးေန႔ တြင္ ၿမင္းၿပိဳင္ပြဲ သို႔ ေရာက္ ရွိသြား ရာ ပြဲစဥ္ ၅ တြင္ ၿပိဳင္မည္႔ ၿမင္းတစ္ေကာင္ ၏ အမည္မွာ “ပဥၥမ” ဟု ေတြ႔ရသၿဖင့္ ၿပိဳင္ပြဲ မစမွီ ၅ မိနစ္ အလို တြင္ နံပါတ္ ၅ တံခါးေပါက္ သို႔သြား ၍ “ပဥၥမ” အမည္ရွိၿမင္းကို ေဒၚလာ ငါးေထာင္ ပံုေလာင္း လိုက္ေလ သည္။
ၿပိဳင္ပြဲတြင္ ၿမင္းမ်ား ပန္း၀င္လာၾကရာ “ပဥၥမ” ၿမင္းမွာ နံပါတ္ ၅ ေနရာမွ ပန္း၀င္ သြားေလသည္။

..........................xxxxxxxxxxxxx..........................

China Town

“ဗ်ဳိ ႔...ဆရာၾကီး တရုတ္မေလး ကို ေငးေနတာ လားဗ်” လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေမးဖို႔ အခ်ိန္ မရ လိုက္ ပါ။ စီေဘာက္စ္ မွာ ႏုိင္းႏုိင္းစေန က တရုတ္တန္း က ပံုေလး ေတြ ရွိရင္ တင္ေပး ဖို႔ ေၿပာဖူး ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဓါတ္ပံု ပဲ သဲသဲ မဲမဲ ရုိက္ေတာ့ အာရုံ က ရွုေထာင့္ ထဲပဲ ေရာက္ေန႔ခဲ့ ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေန႔တိုင္း နီးပါး တရုတ္တန္း ကို ေရာက္ၿဖစ္ ပါ တယ္။ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ရတာ ပ်င္းတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ အတြက္ တရုတ္တန္း က မရွိမၿဖစ္ မိုး ၿဖစ္လာ ပါေတာ့ တယ္။ ဒီပံုရုိက္ တဲ့ ေန႔က မိုးအံု႔ ေနခဲ့ ပါတယ္။ (See Woo) ဆိုတဲ့ ဆိုင္က ေတာ့ တရုတ္တန္း မွာ ေရာင္းရ ဆံုး ကုန္စံု ဆိုင္ေလး ပါ။ အာရွသား ေတြ အတြက္ အလြန္ အေရးပါတဲ့ ကုုန္စံု ဆိုင္ ေလးဆိုလည္း မမွား ပါ။ မေလး၊ထိုင္း၊ တရုတ္၊ ကိုးရီးယား၊ ဂ်ပန္ စတဲ့ လူမ်ဳိး ေတြ အမ်ားဆံုး လာေရာက္ ၀ယ္ယူ ၾကပါတယ္။ တရုတ္စားေသာက္ ဆိုင္ တဆိုင္ ကို ၀င္ၾကည္႔ လိုက္ မယ္ဆို ရင္ အၿဖဴ၊ အမဲ၊ အ၀ါ အသားေရာင္ စံု က ႏွစ္ၿခိဳက္ စြာ စားေသာက္ ေနတာ ကို ေတြ႔ ရပါမယ္။ ဒီကေန႔ တရုတ္အိတ္ဆြဲ ( Chinese Takeaway) ဟာ ကမၻာ မွာ လူၾကိဳက္ အမ်ား ဆံုး အစားအစာ ၿဖစ္ေနပါၿပီ....ခင္ဗ်ာ။

Art Country

အႏုပညာ နဲ႔ ပတ္သက္လွ်င္ၾကံၾကံ ဖန္ဖန္ ေတြးေခၚ လုပ္ေဆာင္ တတ္ေသာ အဂၤလန္သည္ လုပ္ခ် လိုက္ၿပန္ပါ ၿပီ။ ၿမိဳ႔ လယ္ေခါင္ အေဆာက္အဦး အၿမင့္ မ်ားေပၚတြင္ ရုပ္တု ေတြ ေထာင္ ထားသည္ မွာ သိပ္မၾကာေသးပါ။ အႏုပညာ သက္သက္ ဖန္တီးထား ၿခင္းသာ ၿဖစ္သည္ ဟု ဆိုပါသည္။ ဓါတ္ပံု ေတြမွာ ေသခ်ာ ၾကည့္ပါ အေဆာက္အဦး ေပၚမွာ လူရုပ္တု ေတြ ေတြ႔ၿမင္ရပါ မည္။ လမ္းေပၚက ရုပ္တု ေတြ ကေတာ့ လူေတြ ကိုယ္တိုင္ သရုပ္ေဆာင္ထား ၿခင္းသာၿဖစ္ပါတယ္။ ခ်ားရဟတ္ (London Eye) ေပၚက ေတာ့ ကေန႔ ရုပ္ရွင္ရုံတင္ ထားေသာ Fantastic Four: Rise of the Sliver surfer ဇတ္ကားမွ Silver Surfer ၿဖစ္ပါတယ္။ အေလးခ်ိန္(၂)တန္ ရွိေသာ ထိုအရုပ္ကို PVC ကုပၼဏီ ၿပဳလုပ္ထားၿပီး (၆) ရက္ၾကာ ေအာင္ တပ္ဆင္ခဲ့ ရပါတယ္။ ဒါဟာ ပထမဆံုး အၾကိမ္ လန္ဒန္အိုင္း ေပၚ ခ်ိတ္ဆြဲ ၿပသခြင့္ ရၿခင္းလဲ ၿဖစ္ပါတယ္..ခင္ဗ်ာ။

Mr Writer

ကြ်န္ေတာ္ စာေတြ မ်ားမ်ား ေရးဖို႔ ရည္ရြယ္ ထားပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေလာေလာဆယ္ မဟုတ္ေသးပါ။ ၿမန္မာစာ သာမန္ထက္ကို ညံ့သလို အဂၤလိပ္စာ မွာလဲ ထိုနည္း ဌင္း။ စာအေရး အသားေကာင္း ခ်င္ရင္ စာ မ်ားမ်ားဖတ္ ေပးရ တယ္လို႔ စာေရးဆရာ Iqbal Ahmed က ေၿပာဖူး၏။ Iqbal သည္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ကတည္း က လန္ဒန္ တြင္ ေနထိုင္ခဲ့ သူၿဖစ္၏။ ကစ္မီးယား (Kashmir) တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး၊ ၃၉ ႏွစ္ၿဖစ္သည္။ သူ၏ ပထမ ဆံုး စာအုပ္ ၿဖစ္တဲ့ Sorrows of the Moon သည္ The Guardian မွ တႏွစ္တာ အေကာင္းဆံုး စာအုပ္ အၿဖစ္ မွတ္တမ္း တင္ၿခင္းခံရသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ထက္ အသက္ ၁၁ ၾကီးေသာ သူ႔ကို အားက်၏။ သူက ကြ်န္ေတာ္ ကိုေတြ႔ လ်င္ Young Man ဟု ေခၚတတ္၏။ ကြ်န္ေတာ္ ကလဲ တဖန္ Old Man ဟု တဖန္ ေနာက္ေၿပာင္ သည့္ သေဘာ ၿပန္ေခၚလ်င္ သူသေဘာ က်စြာရီတတ္၏။ ဘယ္ အေၾကာင္းအရာ မဆို သူသည္ ၀င္ေရာက္ ေဆြးေႏြး ႏုိင္၏။ ကြ်န္ေတာ္ သေဘာက်ေသာ Tony Blair ကို သူ အၾကိဳက္မေတြ႔ေခ်။ အီရတ္ ကို က်ဴးေက်ာ္ သိမ္းပိုက္ေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္ႏုိင္သည္။ သူရဲ ႔ ဒုတိယ စာအုပ္ ၿဖစ္တဲ့ Empire of the Mine ကေတာ့ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံ တေလ်ွာက္ ခရီး စဥ္ အေၾကာင္းေရး ဖြဲ႔ထား သည္။ ေၿမေအာက္ရထား နဲ႔ ဘတ္စ္ ကား မစီး တတ္ေသာ Iqbal သည္ ၿပိုင္ဘီး(စက္ဘီး) ေလးကို သာ စီးပါသည္။ သူစြဲစြဲ ၿမဲၿမဲ ထိုင္တတ္ ေသာ ကဖီး ဆိုင္ေလး မွာ Costa Coffee Shop ၿဖစ္ၿပီး၊ လူရွင္းတဲ့ ေနရာ မွာ ထိုင္ကာ Laptop နဲ႔ စာေရးတတ္ ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ကို ေၿပာၿပပါ သည္။ ကြ်န္ေတာ္ က '' စာေရးၿခင္းရဲ ႔ အဓိက ရည္ရြယ္ ခ်က္ က ဘာလဲ၊ ၀ါသနာ ေၾကာင့္လား..သို႔မဟုတ္..နာမည္ ၾကီးဖို႔လား'' လို႔ ေမးေတာ့၊ သူက ၿပံဳးၿပီး '' ေငြရ ဖို႔ အတြက္ေပါ့ ကြာ'' တဲ့ေလ။ ဟုတ္ပါတယ္ စာအုပ္ တအုပ္ ေပါက္ သြားပါ က မီလွ်ံနာ ၿဖစ္လာႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရး ေတြ အိမ္မက္ ေတြ Iqbal မွာ ရွိေနပါတယ္ ေလ။

Star Bucks Coffee Shop

သူမ နဲ႔ ဆံုေနၾက ေကာ္ဖီ ဆိုင္ေလးပါ။ သူမ ရဲ႔ အေမရိကန္ အသံ ၾသၾသေလး ကို ၾကားေနၾကေနရာေလး ဆိုလဲ မမွားပါဘူး။ အစက သူမကို တရုတ္မေလးဟု ထင္ခဲ့သည္။ သူမ သည္ အေမရိကန္ မွာ ၾကီးၿပင္းခဲ့တဲ့ အာရွ သူေလး ၿဖစ္ပါ သည္။ ပုပုေသးေသး ေလး နဲ႔ ခ်စ္စရာ အသြင္ေဆာင္ေသာ သူမရဲ႔ စတိုင္ေလး အၿပင္ တည္ၿငိမ္စြာ ေၿပာတတ္ပံုေလးကို က ေနာက္တၾကိမ္ ဆံုေတာ့ မွတ္မိ ေနေစခဲ့ ပါသည္။ သူမ သည္ အၿခား သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကို ဒီဆိုင္ေလးမွာ ပဲ လာေရာက္ေတြ႔ ဆံု စကားေၿပာေလ့ ရွိပါသည္။ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ ကြ်န္ေတာ္ ထိုင္တဲ့ ၀ိုင္း ရဲ႔ ေဘးက ၀ိုင္းမွာပဲ သူမတို႔ ထိုင္ၾကသည္။ သူမ သည္ အႏုပညာ ေက်ာင္းသူ ၿဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ၏ အာရုံမ်ားက စကားေၿပာေနေသာ သူငယ္ခ်င္းထံ မေရာက္ႏုိင္ ပဲ သူမရဲ႔ စကားလံုးေလးကို သာ နားေထာင္ေနမိတတ္ပါ သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ ၏ လက္သူၾကြယ္ ေလးကို လွမ္းၾကည္႔ခဲ႔ ပါသည္။ ကံဆိုးလွစြာ ေကာ္ဖီခြက္ ကိုင္ေနစဥ္ အခါနဲ႔ ၾကံဳၾကိဳက္ မိေသာေၾကာင့္ လက္စြပ္ေလး ရွိလား မရွိလား ဆိုတာ မသိခဲ့ရပါ။ ေနာက္ရက္ေတြ ေတာ့ မွာ ၾကည္ဖို႔ ေမ႔ေနခဲ့ပါ သည္။ အေ၀းေရာက္ မွသာ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို လွမ္းၾကည္႔ပါ သည္။ သူမကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကို သတိထားမိခဲ့ မည္ မထင္ပါ။ ထိုေကာ္ဖီ ဆိုင္ေလး ကို မေရာက္တာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိ ေခ်ၿပီ။ လြမ္းေတာ့ လြမ္းေနမိသည္။ ေကာ္ဖီဆိုင္ က ေကာ္ဖီ ရနံ႔ ကိုလား၊ ထို နတ္မိ မယ္ေလးကိုလား ဆိုတာကိုေတာ့ စတားဘတ္ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလး

(ဒီဓါတ္ပံု မ်ားတြင္ သူမ မပါတာ ေတာ့ေသခ်ာသည္။)

Tarfalgar Square Transforming to Grass

Greenwich